* در ورزش کوهنوردی حقیقت مرگ همیشه وجود دارد ، یا می بری یا می بازی ، وقتی این حقیقت را قبول کنی تازه زندگی را شروع کرده ای که این خود درسی است.
* کوهستان محل استفاده از تجربه است ، اینجا جایی است که خودت را بشناسی و علیه عیبهایت قدم برداری.
* کوهها ابهتشان را از افرادی که در آنها می میرند بدست می آورند پس نگذارید ...
* کوهنوردی ورزشی برای جهت دادن ، معنا دادن ، شکل دادن ، و آماده شدن برای نوعی زیستن متکی به اراده و ایمان است.
* در یک صعود سخت به یاد می آوریم که چه هستیم و چه می توانیم باشیم و تا چه حد آماده دفاع از اعتقاداتمان هستیم.
* تمایل به تنهایی گاهی یک نیاز نیرومند و اساسی انسانی است که تنها در کوهستان می توان آن را تامین کرد.
* کیفیت کوهنوردی به مراتب با ارزش تر از کمیت صعود است.
* هر چند کوهنوردان بر سکوی افتخار نمی ایستند و در میادین ورزشی برایشان فریاد نمی کشند ، اما رشته های محبت قلبهای آنان را به یکدیگر پیوند می دهد که باعث می شود دوباره صعود نمایند.
* ورزش کوهنوردی تنها ورزشی است که جایگاه قهرمانی ندارد.
* به یاد داشته باشیم اغلب حوادث کوهنوردی هنگام بازگشت به وقوع می پیوندد که دلیلش ...
* بی اعتنایی به خطرات کوهستان یک نوع جان باختن برای هیچ است " ترس یکی از عوامل بروز خطر برای کوهنورد است" اگر ترس را حس کنی در وجودت رخنه می کند.
* تنها صعود کنندگان می دانند که چرا باید صعود کرد.
* رسیدن به قله های بلند و گذشتن از گردنه های خطرناک به خودی خود امتیازی محسوب نمی شود بلکه اصل شناختن ورزش ، کوهنوردی و هدف های (تقویت قدرت درونی) آن است.